(Από το Περιοδικό μας Ε.Π.Ο., αρ. τεύχους 130/2011, εξώφυλλο).
—————————————————————————————————————————————
Ο Γέρων Παΐσιος († 1994) για την τεκνογονία…
Η ανθρώπινη λογική στο θέλημα του Θεού για την τεκνογονία.
Πολλές φορές ανδρόγυνα μού εκφράζουν την ανησυχία τους για το θέμα της τεκνοποιίας και ζητούν την γνώμη μου. Άλλα σκέφτονται να κάνουν ένα-δυο παιδιά και άλλα θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Αυτό όμως που τους συμφέρει είναι να αφήνουν το θέμα της τεκνοποιίας στον Θεό. Να εμπιστεύονται την ζωή τους στην θεία Πρόνοια και να μη βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει να πιστεύουν ότι ό Θεός, που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, πολύ περισσότερο θα φροντίση για τα δικά τους παιδιά…
Μερικοί προσπαθούν πρώτα να τακτοποιήσουν όλα τα άλλα και ύστερα να σκεφθούν για παιδιά. Δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους καθόλου τον Θεό. Άλλοι πάλι λένε: «σήμερα είναι δύσκολη η ζωή· ένα παιδί φθάνει, γιατί και αυτό με δυσκολία το μεγαλώνεις», και δεν κάνουν άλλα παιδιά. Δεν καταλαβαίνουν πόσο αμαρτάνουν μ’ αυτήν την τοποθέτηση, γιατί δεν αφήνονται με εμπιστοσύνη στον Θεό. Ο Θεός έχει σπλάγχνα. Μόλις δη ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν, δεν του είναι δύσκολο να μην τους δώση άλλα παιδιά.
Ξεκινούν πολλοί να παντρευτούν, χωρίς να σκεφθούν ότι πρέπει να έχουν και ως σκοπό να κάνουν παιδιά και να τα αναθρέψουν χριστιανικά. Δεν θέλουν πολλά παιδιά, για να μην έχουν σκοτούρες, και έχουν στα διαμερίσματα σκυλιά, γατιά….
Για πολλούς που ζουν κοσμικά η οικογένεια σήμερα δεν έχει νόημα. Γι’ αυτό ή δεν παντρεύονται ή παντρεύονται και δεν κάνουν παιδιά ή σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις, και έτσι μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους. Δηλαδή μόνοι τους καταστρέφονται· δεν τους καταστρέφει ο Θεός. Ενώ οι πιστοί, που τηρούν τις εντολές του Θεού, δέχονται την θεία Χάρη, γιατί ο Θεός είναι υποχρεωμένος κατά κάποιον τρόπο να τους βοηθάη στα δύσκολα χρόνια που ζούμε…
(Από το βιβλίο του Γέροντος «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ», Σειρά «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ», τομ. 4ος, εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/νίκης).
———————————————————————————————————————————————————-
Η αγωγή των παιδιών κατά το Άγιο Γέροντα Πορφύριο († 1991).
Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεως τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κλπ. τα ζει κι αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή.
Αισθάνεσαι ότι πεινάεις, ότι άμα δεν φάεις, σε πιάνει μία λιγούρα, μια τρεμούλα. Φοβάσαι ότι θ’ αδυνατίσεις. Είναι κάτι ψυχολογικό, που έχει εξήγηση. Μπορεί ας πούμε να μην εγνώρισες πατέρα, να μην εγνώρισες μητέρα, να είσαι υστερημένος και πεινασμένος, φτωχός κι αδύνατος. Κι αυτό από πνευματικό γεγονός, εκδηλώνεται αντανακλαστικώς ως αδυναμία του σώματος.
Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας. Η αγιότητα των γονέων απαλλάσσει τα παιδιά απ’ τα προβλήματα…. Κι όταν κάνουν αταξίες να παίρνετε κάποια παιδαγωγικά μέτρα, αλλά να μην τα πιέζετε. Κυρίως να προσεύχεσθε. Το παιδί θέλει κοντά του ανθρώπους θερμής προσευχής. Όχι ν’ αρκείται η μητέρα στο αισθητό χάδι για το παιδί της, αλλά να προσφέρει συγχρόνως και το χάδι της προσευχής.
Πηγή: “Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ. Αντικειμενική ενημέρωση για όσα πρέπει να γνωρίζουμε”.
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”
Τηλ: 2310.212659
———————————————————————————————————————————————————-
«Ο πνευματικός και το ζήτημα της τεκνογονίας»
(Αρχιμ. π. Αστέριος Χατζηνικολάου).
κάντε κλικ πάνω στη φωτογραφία.
Η ομιλία που πραγματοποίησε ο Αρχιμαμνδρίτης π. Αστέριος Χατζηνικολάου, Προϊστάμενος της Αδελφότητος «Σωτήρ», με θέμα: «Ο πνευματικός και το ζήτημα της τεκνογονίας», στην Ημερίδα που οργάνωσε ο Ορθόδόξος Χριστιανικός Σύλλόγος «Ιωάννης ο Βαπτιστής» το Σάββατο 10 Μαΐου 2014 με γενικό τίτλο: «Οικογένεια και μέλλον».
———————————————————————————————————————————————————-
“Σὲ κάθε γέννα νιώθω μιὰ ἀνανέωση…”!
Ἡ φράση τοῦ τίτλου σημαίνει πολλά, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ στόμα τῆς κας Κυριακῆς Σάχνικα- Κοκορομύτη σημαίνει πολὺ περισσότερα, καθὼς πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἔφερε στὸν κόσμο τὸ δέκατο παιδί της! Ἡ ἴδια μίλησε στὸ «Art of Life & Health» γιὰ τὴν ἐπιλογή της νὰ κάνει τόσο πολλὰ παιδιά, γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο αὐτὴ καὶ ὁ σύζυγός της, Κωνσταντῖνος, τὰ μεγαλώνουν, καὶ γιὰ τὴν ἀξέχαστη γέννηση τοῦ ἕκτου παιδιοῦ της στὸ αὐτοκίνητο, καθ’ ὁδὸν πρὸς τὸ μαιευτήριο! Πάνω ἀπ’ ὅλα, ὅμως, στέλνει τὸ δικό της μήνυμα σὲ ὅλες τὶς γυναῖκες: «Μὲ τὴ γέννα ἑνὸς παιδιοῦ ἡ γυναίκα νιώθει δημιουργική, νιώθει ὅτι ἀξίζει»!
Ερ.: Μέσα σὲ μιὰ τόσο δύσκολη συγκυρία, πῶς πήρατε τὴν ἀπόφαση νὰ φέρετε στὸν κόσμο καὶ τὸ δέκατο παιδί σας;
Προέρχομαι ἀπὸ πολύτεκνη οἰκογένεια, μὲ 12 ἀδέρφια. Ἔζησα καὶ μεγάλωσα τὰ 4 τελευταῖα τῆς μαμᾶς μου καί μοῦ ἀρέσανε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἤθελα νὰ κάνω καὶ ἐγὼ πολλὰ παιδιά. Καὶ θὰ συνεχίσω γιατί εἶμαι 34 χρονῶν καὶ μοῦ ἀρέσουν!
Ερ.: Εἶναι καὶ ὁ σύζυγός σας παιδὶ πολυμελοῦς οἰκογενείας;
Ὁ σύζυγός μου ἔχει δύο ἀδέλφια καὶ δέχτηκε νὰ ἀποκτήσουμε μεγάλη οἰκογένεια γιατί τοῦ ἄρεσε, τὸ ἀγάπησε καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα τὸν ἐνδιαφέρει νὰ εἶμαι καλὰ καὶ εὐτυχισμένη!
Ερ.: Βοηθᾶ ὁ ἴδιος;
Ναί! Ὁ Κωνσταντῖνος εἶναι πράος, δὲν γκρινιάζει καὶ ἐμένα αὐτὸ μὲ βοήθησε νὰ κάνω οἰκογένεια. Γιατί ὅλα γίνονται ὅταν δὲν ὑπάρχει γκρίνια. Δουλεύει μόνο ἐκεῖνος καὶ ἔχουμε ἕνα εἰσόδημα καὶ τὸ πολυτεκνικὸ ποὺ παίρνουμε. Δόξα τῷ Θεῷ, μὲ τὴ βοήθειά Του τὰ ἔχουμε βγάλει πέρα!
Ερ.: Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση τῶν παιδιῶν μεταξύ τους; Πῶς τὰ καταφέρνετε στὴν καθημερινότητά σας;
Ἔχω 3 κορίτσια στὴ σειρά. Βοηθᾶνε τὰ 4 πρῶτα παιδιά μου, ποὺ εἶναι μεγάλα. Ὑπάρχει συνεννόηση, σειρὰ καὶ τάξη! Δὲν τὰ ἔχουμε ὅλα, γιατί οὔτε καὶ ἐγὼ τὰ εἶχα καὶ δὲ θέλω νὰ μάθω καὶ τὴν οἰκογένειά μου ἔτσι. Ὅλα κοινὰ καὶ ὅλα μαζί! Ὡς πρὸς τὴν καθημερινότητά μας, γίνονται καὶ πάλι ὅλα μαζί. Ὅταν οἱ μεγάλες ἔχουν νὰ διαβάσουν, ἀποσύρω τὰ μικρότερα καὶ τὰ πηγαίνω στὸ σαλόνι καὶ ἀσχολοῦμαι μαζί τους. Ὁ Θεὸς πιστεύω εἶναι αὐτὸς ποὺ τοὺς δίνει φώτιση νὰ διαβάζουν, δὲν τὰ ἔχω διαβάσει τὰ παιδιά. Εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ ποὺ μοῦ ἔδωσε οἰκογένεια καὶ τέτοιον ἄντρα… Γιατί ἂν εἶχα κάποιον ἄλλον…
Ερ.:Τώρα ποὺ θὰ ἐπιστρέψετε στὸ σπίτι ποιὸς θὰ ἀναλάβει τὸ νεογέννητο;
Δὲ θὰ τοὺς τὸ ἀφήσω μὲ τίποτα, θὰ τὸ χαρῶ! Βέβαια, ἔχω καὶ τὸ προτελευταῖο, ποὺ εἶναι 2 χρονῶν καὶ τὸ ἔχω θηλάσει 1,5 χρόνο. Τώρα θὰ ζηλεύει! Γι’ αὐτὸ ὅταν πάω σπίτι θὰ ἀσχοληθῶ μὲ ἐκεῖνο, γιατί τὸ νεογέννητο δὲν καταλαβαίνει καὶ μπορῶ νὰ τὸ ἀφήσω. Ξέρω τὴν τακτική!
Ερ.: Πῶς αἰσθάνεστε ἔπειτα ἀπὸ μία ἀκόμα γέννα;
Σὲ κάθε γέννα νιώθω μιὰ ἀνανέωση. Ἡ γυναίκα νιώθει δημιουργική, νιώθει ὅτι ἀξίζει. Ἀκούω πολλὲς γυναῖκες νὰ λένε ὅτι ταλαιπωροῦνται, ὅτι χαλᾶνε τὸ σῶμα τους. Αὐτὸ πιστεύω τὶς καταθλίβει καὶ τοὺς ρίχνει περισσότερο τὴν ψυχολογία. Δὲν πρέπει…
Ερ.: Ὑπάρχει κάποια στιγμὴ ποὺ νὰ ξεχωρίζετε στὴ γέννηση τῶν παιδιῶν σας;
Θυμᾶμαι τοῦ ἕκτου παιδιοῦ μου ποὺ γεννήθηκε μέσα στὸ αὐτοκίνητο! Ἦταν ἡ ὡραιότερη γέννα! Μὲ τὸ σύζυγο νὰ ὁδηγεῖ καὶ τὴ μαμά μου δίπλα, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸ φόβο της γύρισε ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά. Ἐγὼ τὸ ἤθελα, τὸ ἤξερα ὅτι θὰ γεννήσω μέσα στὸ αὐτοκίνητο. Τὸ ἔλεγα τόσους μῆνες: «Παναγία μου, βοήθησέ με νὰ γεννήσω ὅπως ἐσὺ γέννησες μόνη σου στὴ φάτνη!». Ἔσπασαν τὰ νερὰ καὶ βγῆκε τὸ παιδὶ 3,5 κιλά. Δὲν εἴχαμε προβλήματα! Τὸ χάρηκα τόσο πολύ! Φτάσαμε στὸ ΜΗΤΕΡΑ καὶ ἔφεραν ἔξω φορεῖο καὶ κούνια γιὰ νὰ βάλουμε τὸ μωρό!
Ερ.: Θὰ θέλατε νὰ στείλετε κάποιο μήνυμα στὶς γυναῖκες ποὺ δὲν ἔχουν ἀκόμα παιδιὰ καὶ τὸ σκέφτονται;
Νὰ τὸ νιώθουν καὶ νὰ τὸ θέλουν! Ἀλλιῶς δὲ γίνεται. Ἀξίζει ὅμως γιατί περνώντας τὰ χρόνια θὰ τὸ δοῦν, τὸ καταλαβαίνουν καὶ δὲ θὰ τὸ μετανιώσουν. Δηλαδή, ἐγὼ τώρα ποὺ ἡ μεγάλη μου κόρη εἶναι 15 χρόνων καὶ εἴμαστε σὰν ἀδελφὲς καὶ τὰ λέμε ὅλα τὸ χαίρομαι πολύ. Εἶναι ὡραῖο νὰ εἶσαι νέα καὶ νὰ ἔχεις τόσο μεγάλα παιδιά!
Δημ.: Σᾶς εὐχαριστοῦμε πάρα πολὺ γιὰ ὅλα καὶ σᾶς εὐχόμαστε νὰ εἶστε ὅλοι ὑγιεῖς καὶ νὰ χαίρεστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον!
Πηγή: “art of life and health”, τεῦχος 17, Ἀπρίλιος 2011.
www.agiazoni.gr/parembaseis.php?id=45822931466221935688
———————————————————————————————————————————————————-
Ἡ τεκνογονία καί ἡ ἀποφυγή της. (Άγιος Πορφύριος).
Ἡ τεκνογονία καί ἡ ἀποφυγή της.
ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Αρχιμανδρίτου π. Ἰωαννικίου Κοτσώνη.
Σὲ ὅλα τὰ ἠθικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα ὑπάρχει ἡ κοσμικὴ θέση, ὑπάρχει καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ θέση.
Μετὰ τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ ἑλληνορθοδόξου λαοῦ μας, ὁ κόσμος (ὁ στερημένος τοῦ «κόσμου»=τοῦ στολισμοῦ τῆς Παραδόσεώς μας) ἔχει τὴ δική του ἠθική, ἔχει τὴ δική του κοινωνικὴ ἀντίληψη.
Ἀλλοίμονο, λέει τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ἂν τὸ σκοτάδι τὸ βλέπομε σὰν φῶς καὶ τὸ φῶς σὰν σκοτάδι. Ἀλλοίμονο ἂν τὸ μαῦρο τὸ κάνομε ἄσπρο καὶ τὸ ἄσπρο μαῦρο. Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὴν ἀλλοπρόσαλλη ἠθική τοῦ κόσμου, οἱ προγαμιαῖες σχέσεις τῶν δύο φύλων δὲν θεωροῦνται ἐπιλήψιμες.Μάλιστα οἱ
ὁλοκληρωμένες σχέσεις ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἐκτός τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου θεωροῦνται κατὰ κάποιον τρόπο φυσικές!Ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Ἡ κατὰ φύσιν, ἡ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ζῆ ὅπως οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ-Δημιουργοῦ προστάζουν. Καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν «κατὰ φύσιν» κατάσταση νὰ φθάσει στὸ «ὑπὲρ φύσιν», δηλαδὴ στὴν ὑπερφυσικὴ κατάσταση. Δηλαδὴ στὸ «καθ’ ὁμοίωσιν», στὴν ἁγιότητα καὶ στὴν ἕνωση μὲ τὸ Θεῖον. Ἀντίθετα, τὸ «παρὰ φύσιν» εἶναι ἡ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου ἔξω ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ-Δημιουργοῦ. Μέσα στὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ παραφυσικὴ ζωή, γιὰ τὴν ὁποία δὲν μᾶς ἔπλασε ὁ Κύριος. Στὴν ἐποχή μας, ποὺ κυριαρχοῦν στὴν οἰκουμένη οἱ τρεῖς μεγάλοι τύραννοι, φιλαργυρία, φιλοδοξία, φιληδονία, ἔχομε αὐτονομήσει τὰ πάντα. Ἔτσι, ὅπως αὐτονομήθηκε καὶ ἡ ἡδονή, τὸ σέξ.
Κι ἐνῷ ἡ ἡδονὴ ἐδόθη στὴ συζυγικὴ σχέση καὶ στὴν ἕνωση τοῦ ἀνδρογύνου μὲ σκοπὸ τὴν τεκνογονία, ἡ ἡδονὴ ἀπομονώθηκε, τὸ σὲξ αὐτονομήθηκε καὶ ἔγινε σκοπός. Αὐτοσκοπός.Ἐδῶ ἔχομε διαστροφὴ τῆς ἀρχικῆς δημιουργικῆς πράξεως. Χωρὶς τὴν ἡδονὴ εἶναι ἀμφίβολο ἐὰν ὁ ἄνθρωπος θὰ ἐτεκνοποιοῦσε. Ἔτσι ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἔβαλε τὴν ἡδονή, τὸ σέξ, σὰν ἕνα δόλωμα γιὰ τὴν τεκνογονικὴ σκοπιμότητα. Δὲν τὸ ἔβαλε ὡς σκοπό, ἀλλὰ ὡς μέσον.Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, μὲ τὴν πολλή του λογική, τὸν ἄκρατον ὀρθολογισμό του, διαστρέφει τὰ πάντα.Ἀνατρέπει τὴν τάξη τοῦ Δημιουργοῦ, καὶ πληρώνει καὶ πληρώνεται γιὰ τὴν ἀνατροπὴ αὐτὴ καὶ γιὰ τὴν ἀταξία τοῦ αὐτή.Ἡ ἕνωση–ψυχικὴ καὶ σωματικὴ– ἑνὸς νέου καὶ μιᾶς νέας εἶναι ἕνα χαρούμενο γεγονὸς τῆς Δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέγεται γάμος. Εἶναι ἕνα μυστήριο.Μυστήριο ἀγάπης. Μυστήριο πίστεως. Μυστήριο ἐλπίδος. Μυστήριο τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Ἀνάλογο μὲ τὸ μέγα μυστήριο ποὺ ἑνώνει τὴν Πανάμωμη Νύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μὲ τὸν Αἰώνιον Νυμφίον.Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ἐξαγιάζει τὴν ἕνωση τοῦ ἀνδρογύνου μὲ τὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ γάμου. Ἐξαγιάζει ψυχοσωματικὰ τοὺς δύο.Καὶ τοὺς κάνει ἕνα. Καὶ δίνει στὴ σχέση μία ἱερότητα,ποὺ δὲν ὑπάρχει, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ νοηθεῖ στὴν προγαμιαία, ἀνθρώπινη ἢ καὶ ζωώδη σχέση.
Ἀκόμη ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἐξαγιάζει, ὑψώνει, τονώνει καὶ ἀποκαθαίρει τὸν ἔρωτα,τὸν πραγματικὸ ἔρωτα. Τί εἶναι ἔρως; Εἶναι ἡ βαθειά, ἡ φλογερή, ἡ σφοδρὰ ἀγάπη.Αὐτὴ ἡ ἀγάπη δίνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι ΑΓΑΠΗ καὶ ἁγιάζεται καὶ κραταιώνεται καὶ διαιωνίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία Του.Ποῦ πάει αὐτὸς ὁ ἔρωτας καὶ αὐτὴ ἡ ἀρχικὴ ἀγάπη δύο ἐρωτευμένων ὅταν περάσουν ἕνα-δύο, πέντε χρόνια ἀρραβωνιασμένοι; Ποῦ πάει αὐτὴ ἡ τρελὴ μανία καὶ ἡ ξέφρενη ἕλξη ὅταν χωρίζουν μετὰ ἀπὸ ἕνα ἑξάμηνο ἢ ἕνα χρόνο; Αὐτὸς ὁ ἔρωτας καὶ ἡ ἀγάπη δὲν ἔχουν χρονικὴ διάρκεια ἐὰν δὲν προϋποτίθεται ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ στὴν Ἐκκλησία. Γιατί εἶναι ἀγάπη χωρὶς Χάρη Θεοῦ. Μόνον ἀνθρώπινη, μόνον σαρκικὴ ἢ μόνον ζωώδης. Ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δίνουν διαχρονικότητα σὲ ὅλα.Καὶ εἶναι νόμος σχεδὸν ὅτι ὁ κορεσμὸς
φέρνει τὴν ἄρνηση.Ἔτσι στὴν προγαμιαία σχέση (στὸν ἀρραβῶνα ἢ ὄχι), χωρὶς τὴν Θεία Χάρη κορέννυται ἡ σάρκα, τὸ σῶμα, κορέννυται καὶ ἡ ψυχή. Δὲν ὑπάρχει ἡ ἱερότης τοῦ μυστηρίου, ποὺ ἀνανεώνει τὴν ἀγάπη, ποὺ φρεσκάρει τὴν ἕνωση.Καὶ ἔρχεται ἡ ἄρνηση.Ξεθυμαίνει ἡ πρώτη ἀγάπη. Καὶ ἀκολουθεῖ ὁ χωρισμός, ἡ διαίρεση.Εἶναι ψέμα νὰ πεῖ κάποιος ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει γνωριμία πρὸ τοῦ γάμου καὶ ἁγνότητα.Γνωρίσαμε καὶ γνωρίζουμε νέους ποὺ ἔφθασαν στὸ στεφάνι μὲ τὴν δόξα καὶ τὴν τιμὴ τῆς παρθενίας. Ἀντίθετα, ἔφηβοι νέοι καὶ νέες, πρὶν ἀκόμη ὡριμάσουν, δοκιμάζουν τὶς προγαμιαῖες σχέσεις, σπαταλῶντας στὰ ἄγουρα χρόνια τὴ δροσιὰ τῆς ἐφηβείας καὶ βιάζοντας τὴν φύση, πολὺ πρὶν ἔλθει ἡ εὐλογημένη ὥρα τοῦ γάμου.ΠΗΓΗ: http://www.enromiosini.gr/
